Nederlands proza
BOEKEN NR. 4, APRIL 2023
Geerten Meijsing: Siciliaanse brieven. Berichten van Ortigia
door Dieter Wildemauwe
De Nederlandse auteur Geerten Meijsing ruilde lang
geleden al Nederland voor Italië in en verhuisde 25 jaar geleden nog eens stuk
zuidelijk, van Lucca naar Syracuse. Om nog preciezer te zijn: naar Ortigia, van
oorsprong een eilandje voor de kust dat het hart is van Syracuse, een stad met
een rijke geschiedenis die in vroegere tijden zowat het hele Griekse zuiden van
Italië overheerste en de thuis was van onder meer Archimedes. Van daaruit
schrijft Meijsing om de zoveel tijd een brief aan een bepaald persoon, al raakt
hun relatie niet nader benoemd. Hij spreekt wel over trouwen, maar we lezen
evenzeer dat het niet om zijn verloofde gaat.
De brieven overspannen een lange
tijd, maar zijn heel vaak in het nu geschreven. Sommige wemelen daardoor van de
Italiaanse namen die komen en gaan, met misschien één blijver: commissaris Montalbano,
wiens detectivereeks volgens Meijsing voor het toerisme meer gedaan heeft dan
alle daartoe bevoegde overheidsinstellingen samen. De brieven zijn nooit exact
gedateerd, maar we kunnen wel veel afleiden, waardoor het ook mooie
tijdsdocumenten zijn. In het begin gaat nog over lires, guldens en de Europese Gemeenschap,
later verblijft zijn zus Doeschka bij hem om aan hun roman Moord en
doodslag te werken en nog later, na haar plotse dood, krijgt zij in een van
de brieven een eerbetoon. Alleen de stroom vluchtelingen blijkt zoveel jaren
later, jammerlijk, nog steeds een constante.
Evenzeer gaat hij ver terug in
de tijd, naar de dagen dat Plato in Syracuse zou hebben rondgelopen of de dood
van Graf Platen, een van zijn lievelingsdichters. Meijsing slaagt erin het
banale naast het verhevene te plaatsen, een beetje zoals een Agip-tankstation
naast Platens laatste rustplaats verscheen, maar dat voelt nooit vreemd aan.
Vooral in zijn bespiegelende stukken lijkt hij een beetje op Arethousa, de nimf
die haar naam gaf aan de bron die op enkele meters van de zoute zee zoet water
aan de oppervlakte brengt. Volgens de legende dook zij, op de vlucht voor een
belager, onder de grond in Griekenland en kwam op Ortigia pas weer aan de
oppervlakte. Evenzo lijkt hij vaak zijn onderwerpen verborgen en met omtrekkende
bewegingen te benaderen, om dan pas op het einde boven water te komen en
duidelijk zijn punt te maken. Met deze brievenroman zet deze schrijver, die
niet nalaat aan te geven het schrijven moe te zijn, toch weer een mooi vervolg
aan zijn al mooie oeuvre.
Geerten Meijsing: Siciliaanse brieven. Berichten van Ortigia,
De Arbeiderspers, Amsterdam 2023, 128 p. ISBN 9789029550086. Distributie
L&M Books
deze pagina printen of opslaan