Josie is klaar met Ohio: ze
heeft het er gehad met de perikelen rond haar tandartspraktijk, met de mensen
in het algemeen en met Carl in het bijzonder. Een man zonder ruggengraat, dat
is alles wat ze anderhalf jaar na hun breuk nog in hem ziet, maar helemaal kan
ze aan hem niet ontkomen, want Carl is en blijft nu eenmaal de vader van haar
kinderen. Wie haar ook achtervolgt is Jeremy. Als marinier bij het leger hoopte
hij scholen en ziekenhuizen te bouwen in Afghanistan. Josie had zijn plannen
voluit aangemoedigd, maar meteen tijdens zijn eerste missie sneuvelde de
jongen.
Pas
een paar weken voordat Josie besloot alles achter te laten, had ze aan Alaska
gedacht. Ze werd vooral aangetrokken door de belofte van magie en zuiverheid.
Ze wilde herboren worden in het land van licht en bergen. Ze huurt een gammele
camper, die van de fabrikant ironisch genoeg de naam ‘Chateau’ meekreeg, en zet
met haar twee kinderen koers naar Homer, waar haar pseudo-stiefzus woont.
Verder reikten haar plannen niet. Tegenover Ana, haar ontwapenende wildebras
van vijf, kan ze enigszins verbergen dat ze nauwelijks weet waar ze mee bezig
is. Paul, haar vroegwijze zoon van acht, bekijkt hun zwerftocht sceptischer.
In een van
haar half beschonken momenten gaat het Josie plots dagen dat ze op een
tweesprong steevast de foute beslissing neemt. Dit wetende ben je, net als
zijzelf, nooit meer volledig gerust in wat ze onderneemt en hoe ze de
omstandigheden inschat. In een poging om de naderende bosbranden te ontvluchten
slaagt ze er bijvoorbeeld in om kilometerslang richting vuurzee te rijden.
Situaties of mensen die haar initieel onschuldig voorkomen, hebben de neiging
om in haar hoofd uit te groeien tot bedreigingen. Telkens weer borrelt daardoor
de vraag op of haar achterdocht wel of niet gerechtvaardigd is. Die onrust
stuwt het verhaal voort, net als de elkaar snel opeenvolgende verwikkelingen.
Bovendien levert Josies kijk op de dingen geregeld geestige passages op.
Zeker niet
ongevaarlijk is het noodweer waar ze met Paul en Ana aan het eind in
terechtkomt. Tijdens die bewuste wandeling naar een bergmeer lijken ze wel te
worden gegeseld door de toorn van boven. Maar de voorzienigheid is hen ook deze
keer gunstig gezind. De goede afloop mag dan meermaals zoetig smaken, Alaska
blijft minder magisch dan verwacht. De rust die Josies door onvrede
voortgejaagde ziel zoekt, ligt er niet voor het grijpen, want zichzelf neemt ze
altijd mee als bagage. Niettemin worden zowel Josie als de kinderen sterker
naarmate de reis vordert. Na elke overwonnen hindernis snakken ze ernaar om nog
een grens te verleggen en zo dichter te komen bij wie en waar ze menen te
moeten zijn.
Dave Eggers (1970) staat voor
geëngageerde literatuur, maar in vergelijking met vorige romans zoals Wat is
de Wat, Zeitoun en De cirkel is de maatschappelijke urgentie in Helden
van de grens minder sterk.
Amsterdam : Lebowski 2016, 367 p. Vert van. Heroes of
the frontier door Monique ter Berg, Brenda Mudde en Elles Tukker. ISBN
9789048835942
Meer besprekingen over Alaska
deze pagina printen of opslaan