Vertaald proza
BOEKEN NR. 7, JULI 2017
Ottessa Moshfegh: Eileen
door Kris van Zeghbroeck
Ottessa
Moshfegh (1981) is geboren in Boston (Massachusetts) in een Kroatisch–Iraans migrantengezin (resp. moeder
en vader). Ze studeerde aan Barnard College (MA) en Brown University (MFA). Moshfegh
woont in Californië waar ze Wallace Stegner Fellow (2013-2015) was aan Stanford
University. Het Stanford Writing Program werd in 1964 opgericht door de de
Amerikaanse Pulitzer- en National Book Award-winnaar Wallace Stegner (1909-1993). Onder de
alumni vinden we onder meer schrijvers als Raymond Carver,
Ken Kesey, Tillie Olsen en ZZ Packer.
Moshfegh schrijft verhalen en stukken voor
uiteenlopende magazines als Vice, The New Yorker, The Paris Review en Granta.
Voor haar kortverhaal ‘Bettering Myself’ won ze de Plimpton Prize for Fiction 2013
(The Paris Review). Haar officiële
debuut is de novelle McGlue (2014), bekroond
met de Fence Modern Prize 2014 en de Believer Book Award 2014. Maar de grote internationale
doorbraak kwam er met de roman Eileen
(2015), genomineerd voor de Booker Prize Shortlist 2016. Dit succes effende de
weg voor de publicatie van haar verhalenbundel Homesick for Another World (2016).
Op basis van dit palmares werd Ottessa Moshfegh
geselecteerd voor de Granta Best of Young American Novelists 3 (2017), een
lijst die om de tien jaar door het magazine Granta
wordt opgesteld om jong (jonger dan veertig) en veelbelovend Amerikaans talent
in de schijnwerpers te zetten. Moshfegh maakt indruk met haar expertise in
verschillende literaire genres, haar psychologisch vernuft en de oorspronkelijkheid
en klankrijkheid van haar taal.
In Eileen,
blikt protagonist Eileen Dunlop, vijftig jaar na datum, als bejaarde terug op
haar verbitterde jongvolwassen leven in 1964. Na het overlijden van haar moeder,
deelt ze het onderkomen ouderlijk huis (in een anonieme kuststad van Massachusetts,
New England) met haar aan alcohol verslaafde vader, een politieman op rust. Ze combineert
haar job als secretaresse in de gevangenis met de zorg voor haar vader, die
haar voortdurend beschimpt en haar zelfbeeld volledig naar beneden haalt.
Ze kan nog enkel dromen van een ontsnapping
uit haar uitzichtloze positie, tot ze vriendschap sluit met Rebecca, een nieuwe collega waarmee ze
'partners in crime' wordt. Maar Rebecca heeft een eigen agenda, zodat het plot
een verrassende wending krijgt. De auteur maakt gebruik van thrillerelementen om
de spanning van het psychologische drama op te voeren. Uiteindelijk weet Eileen
aan haar persoonlijke 'gevangenis' te ontsnappen.
Moshfegh hecht veel belang aan de
feministische inslag van haar werk: ‘I find it impossible to ignore the fact
that we live in a really violent culture. Eileen’s character in particular is a
victim of that violence. Not only is she in a completely shitty situation at
home, but the whole world is rigged to keep her small and powerless. So I
wondered, what would it be like if I exposed what happens in a person’s mind
when she is being conspired against, held hostage to society? The mind gets
perverted when you live in a state of constant defensiveness. You think there’s
something wrong with you. Self-loathing is natural. If we go by the mores and
values that we see around us, any woman living in this world should hate
herself.’ (Electric Lit)
Ottessa Moshfegh: Eileen, Hollands Diep Amsterdam, 2017, 272 p. ISBN 9789048825622. Vertaling van Eileen door Anne Jongeling en Onno Voorhoeve. Distributie: L&M Books
deze pagina printen of opslaan