Vertaald proza

BOEKEN NR. 7, JULI 2017

Ottessa Moshfegh: Eileen

door Kris van Zeghbroeck

Ottessa Moshfegh (1981) is geboren in Boston (Massachusetts) in een Kroatisch–Iraans migrantengezin (resp. moeder en vader). Ze studeerde aan Barnard College (MA) en Brown University (MFA). Moshfegh woont in Californië waar ze Wallace Stegner Fellow (2013-2015) was aan Stanford University. Het Stanford Writing Program werd in 1964 opgericht door de de Amerikaanse Pulitzer- en National Book Award-winnaar Wallace Stegner (1909-1993). Onder de alumni vinden we onder meer schrijvers als Raymond Carver, Ken Kesey, Tillie Olsen en ZZ Packer.

Moshfegh schrijft verhalen en stukken voor uiteenlopende magazines als Vice, The New Yorker, The Paris Review en Granta. Voor haar kortverhaal ‘Bettering Myself’ won ze de Plimpton Prize for Fiction 2013 (The Paris Review). Haar officiële debuut is de novelle McGlue (2014), bekroond met de Fence Modern Prize 2014 en de Believer Book Award 2014. Maar de grote internationale doorbraak kwam er met de roman Eileen (2015), genomineerd voor de Booker Prize Shortlist 2016. Dit succes effende de weg voor de publicatie van haar verhalenbundel Homesick for Another World (2016).

Op basis van dit palmares werd Ottessa Moshfegh geselecteerd voor de Granta Best of Young American Novelists 3 (2017), een lijst die om de tien jaar door het magazine Granta wordt opgesteld om jong (jonger dan veertig) en veelbelovend Amerikaans talent in de schijnwerpers te zetten. Moshfegh maakt indruk met haar expertise in verschillende literaire genres, haar psychologisch vernuft en de oorspronkelijkheid en klankrijkheid van haar taal.

In Eileen, blikt protagonist Eileen Dunlop, vijftig jaar na datum, als bejaarde terug op haar verbitterde jongvolwassen leven in 1964. Na het overlijden van haar moeder, deelt ze het onderkomen ouderlijk huis (in een anonieme kuststad van Massachusetts, New England) met haar aan alcohol verslaafde vader, een politieman op rust. Ze combineert haar job als secretaresse in de gevangenis met de zorg voor haar vader, die haar voortdurend beschimpt en haar zelfbeeld volledig naar beneden haalt.

Ze kan nog enkel dromen van een ontsnapping uit haar uitzichtloze positie, tot ze vriendschap sluit met Rebecca, een nieuwe collega waarmee ze 'partners in crime' wordt. Maar Rebecca heeft een eigen agenda, zodat het plot een verrassende wending krijgt. De auteur maakt gebruik van thrillerelementen om de spanning van het psychologische drama op te voeren. Uiteindelijk weet Eileen aan haar persoonlijke 'gevangenis' te ontsnappen.

Moshfegh hecht veel belang aan de feministische inslag van haar werk: ‘I find it impossible to ignore the fact that we live in a really violent culture. Eileen’s character in particular is a victim of that violence. Not only is she in a completely shitty situation at home, but the whole world is rigged to keep her small and powerless. So I wondered, what would it be like if I exposed what happens in a person’s mind when she is being conspired against, held hostage to society? The mind gets perverted when you live in a state of constant defensiveness. You think there’s something wrong with you. Self-loathing is natural. If we go by the mores and values that we see around us, any woman living in this world should hate herself.’ (Electric Lit)

Ottessa Moshfegh: Eileen, Hollands Diep Amsterdam, 2017, 272 p. ISBN 9789048825622. Vertaling van Eileen door Anne Jongeling en Onno Voorhoeve. Distributie: L&M Books


deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies



ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri