Poëzie

BOEKEN NR. 11, DECEMBER 2017

Sven Cooremans: Zonder is het licht niet zacht genoeg

door Dirk De Geest

Zonder is het licht niet zacht genoeg, de vierde dichtbundel van Sven Cooremans, is – zoals de titel al aangeeft – sterk beschouwend en meditatief van karakter. De dichter vergenoegt zich er niet mee de wereld rondom hem te beschrijven, hij wil de dieperliggende samenhang achterhalen, patronen en waarheden ontdekken, het mysterie van het leven op het spoor komen. In die zin is het veelzeggend dat de bundel opent met een citaat van Rothko, bij uitstek de schilder van het sublieme.
 
Veel gedichten vertrekken van de eigen situatie, een identiteit waarmee de ik-figuur uiteraard het meest bekend lijkt. Van daaruit wordt de intieme sfeer verkend, maar de buitenwereld krijgt evenzeer aandacht, met enkele gedichten die nadrukkelijk verwijzen naar de moeilijke tijdsomstandigheden en de grote kwalen van deze tijd. Zelfs intimistische dichters kunnen zich niet meer beperken tot louter hun binnenwereld. Dat wordt duidelijk vanaf de eerste bladzijden, waar ook de lezer nadrukkelijk meegenomen worden op die zoektocht door het gebruik van de tweede persoon of de eerste persoon meervoud.
 
Het is een belangrijke, maar allerminst gemakkelijke leeservaring. Cooremans beent immers zijn ervaringen uit tot momentopnamen die als het ware losgezongen worden van hun ontstaanscontext. Wat dan rest zijn zinnen met een grote intensiteit die door de lezer samengebracht moeten worden. Typerend voor die werkwijze is ook dat sommige reeksen van elkaar gescheiden worden door witte bladzijden; die suggereren een soort van samenhang, maar tegelijk zie ik er ook een rustpunt in om de lezer de kans (de plicht) te geven om ‘bij te denken’.
 
Die klemtoon op de inhoud neemt echter niet weg dat de dichter bijzonder trefzeker is in zijn taalgebruik. Vrijwel elk detail doet er toe: het gebruik van een anonieme schrijfwijze of een onpersoonlijk ‘iemand’, de gezochte vergelijkingen, de quasi-herhalingen, de enjambementen en verspringingen. De taal creëert zo een eigen weefsel, dat soms de boodschap ondersteunt en kracht bijzet, maar elders ook ontregelend werkt. Het onderstreept de breekbaarheid van de gedachten, de terughoudendheid van het engagement, de noodzaak om te blijven denken.
 
Het resultaat zijn gedichten met bijzonder krachtige frasen en beklijvende beelden, maar tegelijk ook verzen die nogal wazig blijven en daardoor aan hun doel voorbijschieten. Cooremans kan schrijven, dat staat buiten kijf, maar misschien moet hij zijn lezers toch iets tastbaarder inzage geven in zijn wereld, iets meer laten zien van het proces dat tot deze uitgepuurde lyriek aanleiding geeft. Die kritische bedenking neemt echter niet weg dat deze bundel garant staat voor een verrijkende ervaring, tenminste voor lezers die op zoek durven te gaan naar meerwaarde.
 
Sven Cooremans: Zonder is het licht niet zacht genoeg, Uitgeverij P, Leuven 2017, 46 p. ISBN 9789492339294

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri