Wanneer je dit tiende avontuur rond Carol
Jordan en Tony Hill hebt uitgelezen, bots je op een nawoord van schrijfster Val
McDermid, waarin ze vraagt om het einde van Eenzame
prooi niet te verklappen aan andere lezers. Dat gaan we dus zeker niet
doen, maar het mag wel duidelijk zijn dat Jordan en Hill in Eenzame prooi hun handen weer meer dan
vol hebben. Hun nieuwe zaak begint in Yorkshire wanneer een uitgebrande auto
wordt gevonden met daarin een verkoold lijk. Aanvankelijk worden er nog niet al
te veel vragen gesteld door pers en publiek, maar wanneer er een tweede en
derde lijk wordt gevonden, begint er zich een patroon te vormen. En omdat de
plaatsen delict en de slachtoffers volledig zijn opgebrand, is er geen DNA te
vinden. Jordan en haar team zitten dus met de handen in het haar.
Ondertussen moet
Jordan met felle kritiek afrekenen op haar nieuwe mobiele team zware delicten.
Na het vorige deel, Doorbreek
de stilte, weten we al dat het team intern onder zware druk
staat. In haar lange carrière bij de politie heeft Jordan heel wat mensen tegen
de schenen geschopt en deze willen niets liever dan haar nieuwe job zien
mislukken. Maar met de hulp van vertrouwelingen Paula Hawkins, Stacey Chen en
profielschetser Tony Hill bijt Jordan zich vast in het onderzoek.
In Eenzame prooi voel je hoe het is wanneer
je in een onderzoek maar niet de juiste puzzelstukken krijgt aangereikt.
McDermid krijgt de wanhoop en ontmoediging van Jordan en co op een straffe
manier op papier gezet. De frustratie van wel willen maar niet kunnen, druipt
van de bladzijden. Daartegenover staat de dader die alle puzzelstukken in
handen heeft, maar er alles aan doet om de speurders op een dwaalspoor te
zetten.
Val
McDermid neemt haar lezers graag mee in de hoofden van haar personages. Haar
personages zijn dan ook altijd levensecht en met psychologische precisie
uitgewerkt. Zoals in al haar boeken draait het in Eenzame prooi niet alleen om het moordmysterie, maar is de relatie
tussen Carol Jordan en Tony Hill minstens zo belangrijk. De twee hebben al heel
wat woelige watertjes doorzwommen en ook in dit boek staan er weer heel wat
obstakels op hun pad. Zo kampt Jordan nog steeds met de naweeën van een
alcoholverslaving die haar in het vorige deel op de rand van de afgrond bracht.
Wie graag diep
onder de huid van personages kruipt, zit bij Val McDermid al jaren aan het
juiste adres. Dat McDermid daarbij de spanningsboog soms iets te los laat, kan
je haar met haar verzorgde schrijfstijl en al haar vakkennis wel vergeven. Iets
minder moeilijk te verteren, is het einde van Eenzame prooi, dat niet helemaal strookt met de teneur in de rest
van de serie en de personages een beetje oneer aandoet. Dat belet niet dat,
wanneer deze reeks ooit eindigt, lezers niet alleen zullen treuren om het
stopzetten van een serie, maar ook om het verlies van enkele goede vrienden. Om
dat te bereiken moet je toch wel een serieus stukje kunnen schrijven.
Val McDermid: Eenzame prooi, Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2018, 398 p. ISBN 9789024580767.
Vertaling van Insidious intent door Frank Lefevere. Distributie: VBK België
deze pagina printen of opslaan