Vertaald proza

BOEKEN NR. 5, MEI 2019

Simon Strauss: Zeven nachten

door Len Buggenhout

Het is een huizenhoog cliché, maar aan de vooravond van een belangrijke verjaardag – je bereikt de pensioenleeftijd, of je wordt binnenkort vijftig, om er slechts twee te noemen – zal er bij iedereen een moment aanbreken waarop hij zijn eigen leven in overschouwing neemt. Al is het maar voor heel even, of om tot de conclusie te komen dat hij best tevreden mag zijn met wat hij heeft bereikt, de onvermijdelijke evaluatievraag stelt zich hoe dan ook.

De Duitse historicus Simon Strauss ervaarde hetzelfde toen hij zijn dertigste verjaardag zag opdoemen. Als hoogopgeleide telg uit een welvarend middenklasse gezin met het vooruitzicht op een vaste baan en een pensioenspaarrekening, kon hij niet anders dan blij zijn. Het is immers dit door de maatschappij opgelegde toekomstbeeld dat elke generatiegenoot nastreeft. Alleen, zo luidde zijn slotsom, spat de middelmaat ervan af. Deze oncomfortabele vaststelling maakt hem onzeker, angstig zelfs. Een gevoel waar wel meer millennials mee worstelen. In zijn debuutroman Zeven nachten, waarin hij met deze constatatie aan de slag gaat, klinkt dat zo:  
 
‘Mijn innerlijk wordt bedreigd door de kleurloze lijst die op me wacht. Hij hangt er al, rechtsboven op de witte muur. Klaar om me in te kaderen, mijn leven te fixeren.’
 
Om aan de vloek van de volwassenheid te ontsnappen, sluit de verteller in de roman een pact met een duivelse figuur. In zeven nachten moet hij zich overleveren aan de zeven hoofdzonden. Zijn ervaringen moet hij tegen de ochtend hebben neergepend op zeven bladzijden. Alleen zo kan hij opnieuw wat vuur en passie zijn leven binnensmokkelen, luidt het verdict.
 
De sterkte van het boek zit in het inleidende hoofdstuk. In essayistische vorm ontleedt hij onze huidige westerse samenleving en het bijwijlen gemakzuchtige karakter van twintigers. Het hoofdstuk zit boordevol intelligente opmerkingen en interessante vaststellingen, waardoor het een heel eigentijds document wordt.
 
Als het hoofdpersonage zich nadien een voor een overgeeft aan de zeven zonden, wordt het soms wat fletser. Gulzigheid beperkt zich tot het bestellen van vlees op restaurant. Wellust gaat niet verder dan het observeren van anderen op een gemaskerd bal. Het is een indicatie van de ambigue houding van de ik-figuur: hij wil de wereld wel bestormen, maar is soms ook gewoon te lui om daarvoor zijn zetel uit te komen. Ook hierin zullen leeftijdsgenoten zich ongetwijfeld herkennen.
 
De vraag die zich immers stelt, is of de millennial een leven in volle vrijheid verkiest boven een leven dat in volle bewustzijn toch aanleunt tegen de norm, of omgekeerd. Het antwoord op die vraag sluimert al van bij het begin onderhuids en neigt uiteindelijk – niet verrassend – naar de tweede optie. Niettemin weet Strauss met Zeven nachten deze gecompliceerde levensfase op een overtuigende manier te beschrijven. Wij zijn alvast benieuwd naar meer.
 
Simon Strauss: Zeven nachten, Nieuw Amsterdam, Amsterdam 2019, 107 p. Vertaling van Sieben Nächte door Marcel Misset. ISBN 9789046824634. Distributie Pelckmans Uitgevers

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri