Vertaald proza

BOEKEN NR. 10, NOVEMBER 2019

Caroline Albertine Minor: Zegeningen

door Sigrid Jacobs

De Deense schrijfster Caroline Albertine Minor debuteerde in 2013 met een roman en schreef met de verhalenbundel Zegeningen ‘dat moeilijke tweede boek’. De bundel werd in Denemarken meteen vol lof onthaald. De schrijfster won met Zegeningen verschillende prijzen en haalde nog meer nominaties binnen.
 
Zeggen dat Zegeningen een verhalenbundel is, doet de waarheid in zekere zin oneer aan. Hoewel het boek inderdaad verschillende verhalen bevat, heb je als lezer toch het gevoel dat je een roman leest. Niet alleen omdat de verhalen soms met elkaar verbonden zijn of die verbinding op z’n minst suggereren, maar ook omdat de toon en de thema’s van de verhalen naadloos in elkaar overlopen.  
 
De verhalen in de bundel gaan een voor een over vrouwen die rouwen om een bepaald verlies. Een jonge moeder rouwt om de dood van haar minnaar, een dochter gaat haar geëmigreerde vader opzoeken omdat hij terminaal ziek is, een vrouw rouwt om haar man die door een auto-ongeluk zijn geheugen verloor en plots een vreemde is geworden. Toch focust Minor in geen enkel verhaal op het rouwproces zelf. In haar feitelijke stijl richt de auteur zich op kleine dingen in het leven van de vrouwen die de omgang met het verlies symboliseren. Zegeningen is daardoor een allesbehalve sentimenteel boek.  
 
Een tweede rode draad in de bundel is de aandacht voor relaties tussen ouders en kinderen. Hoe zorg je voor een stervende vader die je tijdens zijn leven amper hebt gezien? Hoe voelt het als het je niet lukt om als prille moeder je baby borstvoeding te geven? Wat als je plots hoort dat je dochter die als au pair in het buitenland werkt, zich heeft verhangen aan de mooiste boom in de boomgaard? Minor koppelt rouw en verlies in deze bundel voortdurend aan de complexe verhouding tussen moeder en kind, dochter en vader.  
 
Het mooie van Zegeningen is dat de auteur net zoveel plaats maakt voor troost en warmte, vaak uit onverwachte hoek. Bijna elk verhaal laat ruimte voor hoop. Minor benoemt die hoop niet altijd expliciet, maar tussen de regels door zie je er een glimp van verschijnen. Als haar vader net gestorven is, concludeert de dochter:  
 
‘Het was slechts een kwestie van tijd, begreep ik en alles in mij was op zijn hoede. Alsof ik per abuis op een open plek was beland na lange tijd in het donker tussen de boomstammen en struiken te hebben gelopen.’
 
Zegeningen is in alle opzichten een mooi boek dat drijft op de kracht van een zeer feitelijke, ingetogen taal die vooral uiterlijkheden benoemt, maar erin slaagt om daarmee net de juiste emotie te raken. Hoedje af voor Lammie Post-Oostenbrink die de verdoken lyriek van Minors woorden zo precies naar het Nederlands wist te vertalen.
 
Caroline Albertine Minor: Zegeningen, Das Mag, Amsterdam, 2019, 248 p. Vertaling door Lammie Post-Oostenbrink. ISBN 9789492478887 

deze pagina printen of opslaan