Geen uitweg is opgezet volgens een beproefd recept: zet een paar
mensen die elkaar niet kennen op een afgesloten lokatie buiten het bereik van
de hulpdiensten, pleeg een misdaad en laat het wantrouwen en de paniek
beginnen. Het is niet bijster origineel wat Taylor Adams uit zijn pen schudt en
na een sterk begin voel je bijna zijn wanhoop om het verhaal op een
geloofwaardige manier af te sluiten. Daar slaagt de schrijver helaas niet
helemaal in.
De
jonge studente Darby Thorne krijgt op kerstavond een dringend sms’je van haar
zus. Hun moeder wordt de volgende ochtend geopereerd, maar door de uitgezaaide
kanker geven de dokters haar weinig kans. Wil Darby nog afscheid nemen, kan ze
zich maar beter haasten. Ze springt meteen in haar aftandse wagen om naar huis
te rijden. Onderweg begint het echter stevig te sneeuwen en voor Darby het goed
en wel beseft, strandt ze in een afgelegen wegrestaurant op een bergpas.
Uiteraard zonder bereik en met een telefoonbatterij die nog 10% aangeeft. Maar
Darby is niet alleen in het koude gebouwtje, zo zijn er nog de gepensioneerde
dierenarts Ed en zijn nicht en schoolbuschauffeur Sandi. En verder zijn er nog
de knappe Ashley en de schichtige Lars die van Darby al snel de bijnaam ‘rattenkop’
krijgt.
Uit
pure verveling beginnen Ed, Sandi, Lars en Ashley met elkaar te kaarten, maar
Darby heeft de hoop op een werkende telefoonlijn nog niet opgegeven. Ze ploegt door
de sneeuw naar het hoogste punt van de parking waar ze hoopt een beetje bereik
te hebben. Helaas zijn de hulpdiensten niet te bereiken, maar wanneer ze
terugkeert naar het wegrestraurant ziet ze door het raam van een busje op de
parking een kinderhand. Darby kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en vindt
het meisje Jay opgesloten in een kooi. Terug binnen mag Darby zich niet
verraden tegenover de ontvoerder en moet ze het koste wat het kost de politie
verwittigen.
Filmischer
dan Geen uitweg kan je een boek niet schrijven. Op zich niet
verwonderlijk want Taylor Adams begon zijn carrière als scenarist voor film en
televisie. Wat Adams echter een beetje vergeet is dat een boek enkel woorden
heeft en geen muziek of beelden om het verhaal kracht bij te zetten. Geen
uitweg lijkt samengesteld uit losse scènes en Adams lijkt het geheel uit
het oog te zijn verloren. Het verhaal springt met een rotvaart van plotwending
naar plotwending, die met ongelooflijke onwaarschijnlijkheden aan elkaar
gebreid zijn. Soms ligt er een meter sneeuw, dan weer lopen de personages in
hemdsmouwen en op sneakers naar buiten. Toeval speelt meestal een rol in
thrillers, maar met het geluk dat Darby in Geen uitweg heeft, had ze
lottomiljardair kunnen zijn.
Adams’ personages blijven ook een beetje eendimensionaal en
beklijven niet echt. Dialogen worden vooral gebruikt om informatie te geven en daardoor
krijgt de lezer geen band met de personages. Voor lezers die houden van snelle,
actievolle thrillers hapt Geen uitweg lekker weg, maar voor één keer
denk ik wel dat de (geplande) film beter zal zijn dan het boek.
Taylor Adams: Geen
uitweg, Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2019, 309 p. Vertaling van No Exit door Jan Mellema. ISBN 9789024583942. Distributie:
VBK België
deze pagina printen of opslaan