Misdaad
BOEKEN NR. 10, NOVEMBER 2020
Mi-ae Seo: Welterusten, mama
door Jo Vanderwegen
Dankzij enkele kwalitatief hoogstaande filmproducties nam
de belangstelling voor Koreaanse thrillers in Europa de laatste jaren enorm toe.
Ook op literair gebied viel een parallelle tendens te ontwaren. Misschien
daarom dat uitgeverij Ambo/Anthos juist nu de Koreaanse succesthriller Jaljayo, eomma van Mi-ae Seo uitbrengt. In
haar thuisland geniet Mi-ae Seo al jaren bekendheid als schrijfster van
verschillende romans, maar ook als scenarioschrijfster. Die invloed valt
duidelijk te merken, want Welterusten,
mama is een thriller die voelt als een ritje in een achtbaan. Continu
prikkelt Seo de lezer met nieuwe plotwendingen en ontwikkelingen. Ook de zeer
vlotte, rechtstreekse vertaling naar het Nederlands van Mattho Mandersloot
draagt bij aan het hoge leestempo.
Mi-ae Seo steekt haar passie voor Amerikaanse thrillers
niet onder stoelen of banken: de referenties naar haar grote voorbeelden (The Silence of the Lambs, om maar één te
noemen) zijn legio. Het verhaal schiet uit de startblokken wanneer de naïeve
criminologe Seonkyeong het onverwachte verzoek krijgt de ter dood veroordeelde
seriemoordenaar Lee Byeongdo te interviewen. Niet alleen wil Lee dit zélf, ook hoopt
de politie meer te weten te komen over een reeks onopgehelderde misdaden
waarvan ze hem verdenkt. Alsof dit nog niet genoeg spanning voor Seonkyeong met
zich zou meebrengen, komt haar privéleven ook nog een keer op zijn kop te
staan. Ze moet immers plots zorgen voor het dochtertje uit het vorige huwelijk
van haar man.
De
ingrediënten van Welterusten, mama
voldoen aan alle vereisten voor een moderne literaire thriller: het verhaal
wordt verteld vanuit meerdere gezichtspunten, er is een thematisch liedje van
de Beatles dat het hele boek doorkruist (op zo’n ogenblikken is Murakami nooit
veraf) en de liefhebber van Amerikaanse film mag een lijstje aanleggen van de
invloeden die Seo al dan niet bewust haar boek binnensmokkelt. De uitwerking
van het boek is helaas wat minder spectaculair: ondanks de wisselende
vertelstandpunten lijken alle ik-vertellers als twee druppels water op elkaar;
de personages zijn haast karikaturaal-ééndimensionaal (en soms, zoals in het
geval van Seonkyeongs echtgenoot, gewoon onlogisch) en het verhaal is op zich
zo grotesk, dat het ongeloofwaardig is.
Daar komen nog enkele technische
foutjes uit het schrijfproces bij – de politie-inspecteurs trekken conclusies
zoals een thrillerlezer dat zou doen en seriemoordenaar Lee Byeongdeo beschikt
over kennis uit zijn jeugd die alleen een alwetende verteller zou hebben – en
het is duidelijk dat Welterusten, mama
nooit tot hoogstaande literatuur gerekend zal worden. Maar allicht was dat ook niet
de bedoeling van Seo. Al deze gebreken ten spijt, blijft Welterusten, mama amusante ontspanningslectuur. Om eens lekker te
huiveren op een gezellige herfstavond, bijvoorbeeld.
Mi-ae Seo: Welterusten, mama,
Ambo/Anthos, Amsterdam 2020, 336 pp. ISBN 9789026346330. Vertaling van Jaljayo,
eomma door Mattho Mandersloot. Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan