Met Perfecte wraak, het zevende deel in de serie
rond de Schotse speurders Ava Turner en Luc Callanach, lijkt Helen Fields
expliciet te solliciteren voor de troonopvolging van ‘queen of crime’ Karin
Slaughter. Niet alleen zijn de moorden waarmee Turner en Callanach te maken
hebben gruwelijker dan ooit, Fields toont in Perfecte wraak dat geen
enkel personage in de reeks veilig is en dat de term nagelbijten geen loos
begrip is. Een haast irritant spannende cliffhanger zorgt er dan weer voor dat
je reikhalzend uitkijkt naar het volgende deel. Dat Fields na Perfecte wraak
eerst tijd maakt voor een standalone verhaal voor het achtste deel in deze
reeks te schrijven, is ook iets wat Slaughter wel eens doet. Je lezers in
spanning houden heet dat.
Perfecte wraak begint tijdens een
begrafenisceremonie waarna Ava Turner instort. Ze heeft net een dierbare
vriendin begraven en aangezien haar beste vriendin Natasha tijdens Perfecte
moord (Ambo/Anthos 2022) de diagnose borstkanker kreeg, vrees je al snel
dat zij de overledene is. Veel tijd om te rouwen krijgt Turner echter niet want
Edinburgh heeft af te rekenen met een van de meest sadistische moordenaars uit zijn
bestaan. Er is namelijk een bommenlegger actief die het gemunt lijkt te hebben
op de hulpverleners van de stad. Tijdens een gruwelijke aanslag verliezen de
politie, brandweer en medische zorgverleners tientallen van hun collega’s
terwijl er geen enkel ander slachtoffer
valt.
Voor
Turner en Callanach is het al snel duidelijk dat hulpverleners het doelwit zijn,
en dat betekent meteen dat zij zelf ook niet veilig zijn. Ze bevinden zich
onder een enorme druk want uiteraard wil de pers en het publiek de dader zo
snel mogelijk achter de tralies, maar ook commissaris Overbeck laat geen kans
onbenut om haar speurders eraan te herinneren dat ze snel resultaten wil zien
om verder gezichtsverlies te vermijden. Turner bevindt zich dus onder een stevige
druk en Callanach en haar dierbaren vrezen dat ze er stilaan onderdoor begint
te gaan.
De
hoofdstukken waarin we het onderzoek van Turner en Callanach volgen, worden
afgewisseld met hoofdstukken die beginnen met ‘eerder’ waarin we een
ontluikende liefde zien tussen ene Quinn en Liam. Liam blijkt echter niet de
prins op het witte paard te zijn die Quinn verwacht en wanneer ze hem de bons
geeft, kan hij dit maar moeilijk verkroppen. Hun relatie loopt compleet uit de
hand en langzaamaan wordt voor de lezer onthuld wat Quinn en Liam te maken
hebben met de bommenlegger waar Turner en co op jagen.
Er staat geen woord te veel in Helen
Fields’ mooie, beschrijvende stijl. Dat maakt dat er een enorme vaart zit vanaf
de eerste bladzijde van Perfecte wraak. De voormalige advocate weet deze
vaart doorheen het hele boek aan te houden mede door de wrede moorden waar je
net als de personages van moet bekomen. Turner en Callanach zijn twee
intrigerende personages, elk met hun eigen rugzak, maar die op elkaar kunnen steunen
bij twijfel of een slecht moment. Je gunt ze allebei het allerbeste. Maar dit
is fictie en het allerbeste verkoopt geen boeken…
Perfecte wraak heeft alles wat een topthriller moet
hebben: razende spanning, een verknipte onvoorspelbare dader, gevaar op alle
bladzijden, goed uitgewerkte hoofdpersonages en een schokkend einde. Laten we
Helen Fields voorlopig al de titel ‘queen of crime van Europa’ toebedelen.
Helen Fields: Perfecte wraak, Ambo/Anthos, Amsterdam
2023, 406 p. ISBN 9789026360787. Vertaling van One for Sorrow door Yolande
Ligterink. Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan