‘Ik hou niet van stilte, die roept
nare gedachten op.’ Zo begint Reflex,
de tweede thriller van de Franse Maud Mayeras. Aan het woord is Iris Baudry,
een vrouw die al heel wat nare gedachten heeft gehad in haar leven. Elf jaar
geleden verdween immers haar enige zoon Swan toen hij aan het spelen was in de
tuin. Er werd nooit meer iets vernomen van de jongen. Bovendien werkt Baudry
als politiefotografe, een mentaal zware job die haar op alle mogelijke uren van
de dag confronteert met zwaar verminkte lijken. Wanneer het lichaam van een
jongetje wordt gevonden, wordt Baudry willens nillens terug gekatapulteerd naar
de periode waarin Swan verdween. Het brengt haar terug naar het ouderlijk huis
en ze moet de confrontatie aangaan met haar dementerende moeder in de hoop de
waarheid te achterhalen en haar demonen definitief het zwijgen op te leggen.
Reflex is een bijzonder
boek. Vanaf het openingshoofdstuk heb je meteen door dat Iris Baudry geen
doordeweeks personage is. Ze sleurt het trauma van haar verdwenen zoon mee,
heeft een verstoorde relatie met haar moeder, heeft geen sociaal leven, rijdt
op een zware motor en stottert. Maar ze is ook gedreven, discreet en passioneel
bezig met haar werk. Het boek begint als een vrij klassieke thriller waarin een
lijk wordt gevonden en speurders op zoek gaan naar de dader. Gaandeweg
verdwijnt het spanningselement naar de achtergrond en verandert Reflex in een aangrijpend familiedrama
waarin de verstoorde – maar ook gestoorde – relatie tussen moeder en dochter
centraal komt te staan. Baudry gaat naar het verzorgingstehuis waar haar
demente moeder verpleegd wordt en langzaamaan komen we meer te weten over de
relatie en het verleden tussen beide vrouwen. Nadien focust Mayeras weer op de
moordzaak in het boek maar ondertussen ben je al met heel andere ogen naar de
gebeurtenissen en personages gaan kijken.
De hoofdstukken rond
Baudry worden afgewisseld met een verhaal waarin een jong meisje begin 20ste
eeuw wordt verkracht door soldaten en door haar beschaamde ouders in een
klooster wordt gedropt waar ze wordt opgevoed tussen andere ‘verstotenen’. Daar
sterft ze tijdens de bevalling van haar dochter Julie die nadien een zoon Henry
krijgt. Aanvankelijk weet je niet wat deze feiten met het verhaal in het heden
te maken hebben, maar Mayeras is erin geslaagd om beide verhalen met een
verrassende dramatische wending aan elkaar te linken. Het einde is verrassend
en zet alle voorgaande gebeurtenissen in een ander perspectief.
Mayeras
heeft Reflex geschreven met een
minimum aan dialogen en met veel beschrijvende passages. Haar taal is heel mooi
en verzorgd en ze weet een aparte sfeer te scheppen doorheen het boek. Apart is
dat de schrijfster aan het einde van het boek een playlist toevoegt met muziek
van o.a. Massive Attack, PJ Harvey, Radiohead, Nina Simone, Nick Cave en David
Lynch. Het vormt de perfecte soundtrack voor dit boek. De meeste hoofdstukken
rond Iris Baudry beginnen met ‘ik hou niet van…’ (scherp ochtendlicht, dit huis,
de Indian Summer, mijn moeder, de blik van verpleegsters…). Iris Baudry houdt
van niet zo veel dingen blijkt algauw, maar wij houden absoluut van dit boek en
haar personage.
Amsterdam : Cargo, 2015, 382 p.
Oorspr. titel: Reflex. ISBN 9789023489986
deze pagina printen of opslaan