Poëzie
BOEKEN NR. 8, SEPTEMBER 2019
Robin Robertson: Hier maak ik mijn stad / The Long Take
door Kris van Zeghbroeck
Poëzie en de Booker Prize.
Deze onverwachte link is er na de nominatie van Robin Robertsons roman in
verzen The Long
Take (vert. Hier
maak ik mijn stad) voor de shortlist van 2018. Als zestiger heeft
de Schotse dichter Robertson (1955), werkzaam als uitgever van poëzie voor
Jonathan Cape, een bekroond oeuvre van een zevental poëziebundels, naast enkele
uitgaven met vertaald werk van Euripides en Tomas Tranströmer.
Tot drie maal toe werd hij genomineerd voor de T.S. Eliot Prize en daarnaast
bekroond met de Forward Poetry Prize voor beste debuut 1997 (A Painted Field),
beste bundel 2006 (Swithering)
en beste gedicht 2009 ('At Roane Head'). Bovendien werd The Long Take
bekroond met de Goldsmith Award 2018, uitgeschreven voor romans die de grenzen
van het genre openbreken en voor een nieuwe dynamiek zorgen. Zo drukt Robertson
als dichter zijn stempel op het metier van romanschrijvers.
De Canadees Walker, een Tweede-Wereldoorlogveteraan van de landing in Normandië
(D-Day), gaat gebukt onder PTSD (post-traumatic stress disorder). Hij ziet het
totaal niet zitten om terug te keren naar zijn thuisbasis, het platteland van
Nova Scotia. Op zoek naar 'vrijheid, anonimiteit en herstel' zwerft hij van
stad naar stad, van New York naar Los Angeles en San Francisco.
Het is een Amerika in transitie; de teloorgang van de Amerikaanse droom na de
Tweede Wereldoorlog zet alles op losse schroeven. Het weefsel van de samenleving
raakt verscheurd langs sociale en raciale breuklijnen. Paranoia, onzekerheid en
corruptie bevorderen de desintegratie van de binnensteden. Binnen deze context
bloeit het genre van de film noir. Een dramatisch medium dat van buitenaf de
nieuwe maatschappelijke angsten observeert en vormgeeft.
Tegen deze achtergrond tracht de door oorlog en geweld getraumatiseerde Walker
zijn versplinterde leven te helen en opnieuw richting te geven. Schijnbaar
veroordeeld tot trauma en geweld, tracht hij mededogen en menselijkheid opnieuw
een kans te geven, zowel bij zichzelf als binnen zijn leefwereld in heropbouw.
De opgenomen zwart-witfoto's helpen de tijdgeest te verbeelden.
Uit het juryverslag:
'The Long Take offers
a wholly unique literary voice and form. A verse novel with photographs, it
manages to evoke with exceptional vividness aspects of post-World War Two
history that are rarely parsed together. Swinging effortlessly between combat
with its traumatic aftermath, and the brute redevelopment of American cities, The Long Take shows
us the ravages of capitalism as a continuation of war-time violence by other
means. It is also a bold, eloquent homage to cinema as perhaps the only medium
in which the true history of America has been preserved.'
'This is a genre-defying novel. Cutting from battlefield to building
demolitions in San Francisco and LA, to the killing of black men on the streets
of America today, it imports into the very form of the writing one of the most
famous film techniques: cross-cutting. You could be in the cinema, or listening
to an elegy, or reading the story of one man’s devastating experience as he
tries to rebuild the shards of his life after the war. A pageant of loss, The Long Take is
also a lyrical tribute to the power of writing and image to convey, and somehow
survive, historic and ongoing suffering and injustice'. (themanbookerprize.com)
Robin Robertson: Hier maak ik mijn stad, Querido Amsterdam, 2019, 240 p. :
ill. ISBN 9789021417608. Vertaling van The Long Take door Hans Kloos.
Distributie L&M Books
Robin Robertson: The Long Take, Picador London, 2018, 236 p. : ill. ISBN
9781509846887. Distributie Macmillan UK
(Fragment Engelstalige cover: Howard Maxwell, Hill Street Tunnel, Los
Angeles, U.S.A., 1954)
deze pagina printen of opslaan