Dirk Kroon bevindt zich als
dichter onherroepelijk in de nazomer van het bestaan. Dat bleek al uit Onder de vogels,
een bundel waarin de ouderdom de aanzet vormde voor boeiende poëtische
beschouwingen. Na de vogels gaat nog
een stap verder, want het besef van eindigheid en voorlopigheid wordt steeds
prangender.
Een
groot aantal gedichten gaat inderdaad over die naderende grens. De dichter
sluit in zekere zin aan bij de eeuwenoude wijsheidsliteratuur; uitgaand van
zijn eigen ervaringen formuleert hij algemene inzichten over het verdwijnen van
het leven en de manieren waarop dat besef van tijdelijkheid ons dagelijks
begeleidt. Die zoektocht resulteert in een lyriek met een sterk beschouwend en
abstract karakter, die veel weg heeft van een geconcentreerd aforisme. In die
zin is het geen toeval dat Dirk Kroon zich de jongste jaren vooral heeft
toegelegd op het schrijven van kwatrijnen. Die gedrongen versvorm (met een
omarmend rijm dat de geslotenheid nog extra onderstreept) noopt tot een grote
concentratie, zodat de dichter zich beperkt tot de essentie van zijn boodschap.
Naast die
nogal abstracte verzen zijn er ook gedichten waar de schrijver terugkijkt op
het verleden. Niet toevallig gaat hij hier vaker over in een lyrische, meer
kleurrijke toon zonder in te boeten aan diepgang. De jeugddromen van eertijds
hebben in de loop der jaren veel van hun argeloosheid verloren. In de plaats
daarvan is het besef gekomen dat niet alle idealen werden ingelost, dat veel
ongezegd en ongedaan is gebleven. Dat geldt trouwens ook voor de
liefdesrelatie, waar de passie plaats heeft gemaakt voor een tedere
verbondenheid. Meer dan eens is er daarbij spijt om gemiste ontmoetingen of
gefaalde gesprekken, tekortkomingen die enkel het onherroepelijk voortschrijden
van de tijd extra onderstrepen.
De balans van die bezinning op het bestaan is uiteindelijk
dubbel. Aan de ene kant is er sprake van loutering en aanvaarding. De mooie
herinneringen en de brede scala aan ervaringen en gedachten creëren een soort
van geestelijke vrijheid en stoïcijnse onthechting. Aan de andere kant is er
ontegensprekelijk ook sprake van spijt en heimwee om wat voorbij is. De grens
van het leven wordt ervaren als een breuk en een verlies. Na de vogels
is daardoor een bundel met een stevige geestelijke lading, ook al is het
woordgebruik soms nogal stroef en leidt de vorm enigszins onder de drang naar
inzicht.
Dirk Kroon: Na de vogels, Liverse, Dordrecht
2021, 94 p. ISBN 9789492519665
deze pagina printen of opslaan