4+ - Een paar pagina’s enigszins grauw, korrelig wit suggereren de
sneeuw waaronder de ijsbeer die er volgens de tekst moet zijn, onzichtbaar is.
We gaan hem pas zien als zijn zwarte neus (opgetrokken uit gespatte inkt) de
lucht afsnuffelt, daarna verschijnen de ogen. Op vergelijkbare wijze, verdwijnt
de ijsbeer uit het verhaal. Hij toont je zijn grote witte kont, op de volgende
pagina zie je nog wat witte afdrukken, de slotpagina bestaat weer helemaal uit
het korrelige wit van het begin.
Het waarom van het fraaie turquoise van het schutblad
blijkt pas ver na het midden van het verhaal. Het is de aankondiging van doel
en hoogtepunt van de tocht. De ijsbeer is niet op jacht, hij heeft geen
streepje belangstelling voor de zeehonden en al helemaal niet de behoefte een
mens te ontmoeten. Met een enorme grauw trekt de ijsbeer het gapende zwart van
zijn bek open, en weg is de bange man. Het doel van de tocht is de zee, waarin
de ijsbeer gaat spelen. Verschillende tinten turquoise, van lucht en water, spatten
van de pagina, je ziet daar en op de pagina’s erna ook erg mooi het knip-,
snij- en scheurwerk van de illustrator. Prachtig ook dringt het licht door in
het water.
De
vertaler hoefde niet veel te doen. De tekst, in contrastrijk zwart, is
minimaal, de rest vul je moeiteloos in. Om het jonge lezertje te activeren gaat
het steeds in vraagvorm: Gaat hij schuilen in een grot? Is hij op weg naar de
zeehonden? De vertaler probeert de lezer in het slot nog meer te activeren dan
in het origineel. ‘En wat gaat hij daarna doen?’ ‘Who knows’, zegt het
origineel, lekker open. ‘Weet jij het?’, vertaalt De Keizer.
Als er een prentenboek met een
beer (het zoveel honderdste) op de mat valt, slaat je hart niet meteen op hol.
Maar deze beer heeft iets prettig origineels. Hij is niet aaibaar, hij blijft
een beetje op afstand, zoekt als het ware geen contact. Maar dat hij op weg is
om te gaan spelen, er helemaal in opgaat en de rest de rest laat, maakt hem
opeens een herkenbaar kind. Waarna hij simpelweg weer verdwijnt.
De productieve Mac
Barnett is geen onbekende in het Nederlandse en Vlaamse taalgebied, hij is aardig
vaak vertaald. Hij is de auteur van de humoristische series De vreselijke
twee (9+, met illustrator Kevin Cornell) en Mac B. geheim agent (7+,
met Mike Lowery). Ook zijn er verschillende prentenboeken op de markt (de
meeste met Jon Klassen als tekenaar), waaronder drie kleuterboekjes over de
vormen Vierkant, Cirkel
en Driehoek. Een ijsbeer in de sneeuw is de eerste samenwerking met Shawn
Harris, muzikant en kunstenaar, actief als illustrator in de muziekwereld en de
jeugdliteratuur. Barnett en Harris hebben net een dikke, uitbundige, humoristische
graphic novel gepubliceerd: The first cat in space ate pizza (9+, 2022).
Het is een hit van jewelste in de VS. Maar het bescheiden, rustige Een
ijsbeer in de sneeuw zal er, met een heel andere doelgroep, vast niet door
uit beeld raken. Het is een fijn prentenboek, zeer geschikt ook om samen met
kinderen te bekijken, en in en aan te vullen.
Mac Barnett, Shawn Harris: Een
ijsbeer in de sneeuw, Ploegsma, Amsterdam 2022, 48 p. : ill. ISBN 9789021683706
Vertaling van A Polar Bear in the Snow door J.P. de Keizer. Distributie
Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan