Dertig jaar geleden gaan vier jonge meisjes op
zoek naar de schaduw van ‘De Lange Man’, een mythisch figuur die jonge meisjes
zou meenemen. Volgens de overlevering kan deze man je echter ook bijzonder
maken als je hem dat vraagt. En de opgroeiende meisjes willen niets liever dan
speciaal zijn. Tien jaar later zit Sadie Banner in haar eerste jaar hogere
studies wanneer ze zwanger blijkt te zijn van haar vriendje Miles. Ze besluiten
het kindje te houden en Sadie zet haar studie stop om zich op de komst van de
baby voor te bereiden. Een week nadat Amber wordt geboren, verdwijnt Sadie
echter als een dief in de nacht en laat ze Miles en Amber alleen achter.
Zestien jaar later staat Sadie terug voor de deur. Miles heeft Amber intussen
alleen opgevoed en uiteraard zorgt de plotse terugkeer van Sadie voor
strubbelingen en vragen. Nog eens twee jaar later volgt een televisieploeg de
nu achttienjarige Amber, die net is vrijgesproken van moord.
Schaduwman is het thrillerdebuut van Phoebe Locke, een pseudoniem
van de Britse Nicci Cloke, die eerder onder haar eigen naam enkele jeugdboeken
schreef. Locke werkte al langer aan een verhaal over de familie Banner waarin
moeder Sadie haar pasgeboren dochter Amber zomaar in de steek laat. Toen Locke
een artikel las waarin Amerikaanse tieners in de ban raken van de ‘Slender Man’
– een broodje aap dat op internet een eigen leven is gaan leiden – wist ze dat
deze mythe Sadies angst kon verklaren die maakte dat ze haar eigen kind
achterliet.
Je
zou kunnen denken dat Schaduwman door
het thema een horrorboek is geworden, maar de spanning speelt zich voornamelijk
op psychologisch niveau af. Locke wisselt de verschillende verhalen (2016, 2018
en dagboekfragmenten en flashbacks naar eerder) met elkaar af zodat lang niet
duidelijk is hoe de verschillende verhalen aan elkaar vasthangen. We volgen het
verhaal door de ogen van Greta Mueller, de productieassistente van de filmcrew
die Amber Banner volgt na haar vrijlating. Mueller fungeert als verbinding
tussen de gebeurtenissen in het heden en verleden door haar research naar
Ambers achtergrond voor de documentaire.
Phoebe Locke heeft een erg
beschrijvende stijl die vlot leest, maar door de vele sprongen in de tijd is
het zeker in het begin van Schaduwman
oppassen om de draad niet te verliezen. Doordat Locke telkens slechts een
miniem tipje van de sluier licht, is het lang raden hoe de vork precies in de
steel zit. Het verhaal werkt toe naar een climax die je een beetje op je honger
laat zitten en de meeste personages blijven wat aan de vlakke kant. De
combinatie van familiedrama met het horrorelement van ‘De Lange Man’ werkt
echter wel en maken van deze Schaduwman
een vlot weglezend boek, dat er niet uitspringt in positieve of negatieve zin.
Phoebe Locke:
Schaduwman, HarperCollins, Amsterdam 2019, 318p. Vertaling van The Tall Man
door Manon Berlang. ISBN 9789402730807. Distributie: Agora
deze pagina printen of opslaan