Tentoonstelling
Johan de Smet (red.), Cathérine Verleysen (red.): Emile Verhaeren
door Kris van Zeghbroeck
Nog tot 15 januari 2017 loopt in het Museum voor Schone
Kunsten (Gent) de tentoonstelling Verhaeren
verbeeld. De schrijver-criticus en de kunst van zijn tijd (1881-1916). Een
hommage aan Emile Verhaeren (1855-1916) naar aanleiding van de honderdste
verjaardag van zijn overlijden. Naast schrijver (gedichten, verhalen en
toneelwerk) heeft Verhaeren als kunstcriticus een belangrijke rol gespeeld in
het Belgische culturele landschap rond de eeuwwisseling. Hij behoorde tot de
kernredactie van het tijdschrift L’Art
moderne, ontdekte het werk van Fernand Khnopff en James Ensor, en was
bevriend met heel wat Belgische en Franse kunstenaars en schrijvers.
Als dichter en kunstcriticus kende Verhaeren een
internationale uitstraling, wat resulteerde in een grote geografische
verspreiding in achtentwintig talen. Zijn uitgebreide netwerk binnen de
kunstwereld van de eeuwwisseling wordt in deze tentoonstelling gebruikt om een
divers beeld van de schrijver-criticus en de kunst van zijn tijd op te hangen.
Verhaerens kunstgeschriften (die in vergelijking met zijn gedichten nauwelijks
bestudeerd werden) laten toe om de tentoongestelde kunstwerken van zijn tijd
door zijn ogen te bekijken.
Bij de tentoonstelling verscheen de tweetalige catalogus
(NL-F) Emile Verhaeren. Daarin staan
de fin-de-siècle kunststromingen impressionisme, neo-impressionisme en symbolisme
centraal. Binnen het brede spectrum van kunstenaars die aan bod komen is er
speciale aandacht voor James Ensor, Georges Seurat, Eugène Carrière en Auguste
Rodin. In zijn kunstkritiek toont Verhaeren zich een voorvechter van de
Belgische avant-garde en de sociale kunst: ‘de idee van een kunst voor
iedereen’. Maar ook Verhaeren als ‘tentaculair’ dichter en zijn invloed op de boekkunst
krijgt een plaats binnen deze hommage.
Snoeck Gent, 2016, 304 p. : ill. ISBN 9789461613394
deze pagina printen of opslaan