12+
- Het Klein Seminarie in Roeselare… Een van de jonge dichters uit de bundel verwijst naar zijn beroemde voorganger die er op school ging: Albrecht Rodenbach. De school heeft dus een ‘poëtische’ traditie en die wil ze in ere houden. Daarom organiseert ze sinds 2002 rond Gedichtendag een poëziewedstrijd, voorwaar een lovenswaardig initiatief. Dat je de gedichten die de jongeren schrijven vervolgens op posters uithangt in de school, of verspreidt onder de leerlingen en hun ouders op wenskaarten, strooibriefjes of desnoods een bundeltje, ook dat is fantastisch… Maar wat voor zin heeft het die eerste pennenvruchten uit te geven bij een uitgeverij? Daarmee krijgen ze willens nillens een ander doel en stellen ze zichzelf bloot aan literaire kritiek. Dan blijft er slechts sporadisch een strofe of een regel overeind. De meeste schrijfproducten hebben te lijden onder rijmdwang, nodeloos zware woordkeus of wazig gemijmer in de aard van ‘Want het is onmogelijk onder ieder mom, / om te zoeken naar iets dat nooit heeft bestaan, / want dat kan immers nooit verloren zijn gegaan’. Deze kritische bedenking doet niets af van het mooie initiatief op zichzelf dat jongeren de kans geeft hun gevoelens op een bijzondere, compacte en intense manier onder woorden te brengen. Daarom alleen al zijn de teksten interessant: meestal voel je wel een eigen stem en de wil om met taal iets speciaals te doen, hoe onbeholpen die pogingen ook zijn.
De gedichten zijn gegroepeerd rond de thema's van de jaarlijkse wedstrijd: ‘alleen op een godvergeten eiland’, ‘puberteit/-tijd’, ‘muziek en poëzie’, ‘wetenschap en poëzie’ enz. Lang niet alle thema's zijn even prikkelend voor poëzie en dat merk je in de selectie. Zo levert dat godvergeten eiland maar twee bruikbare gedichten op en zelfs die ben je snel vergeten. Het thema ‘stilte’ daarentegen zorgde wel voor enkele mooie verzen, met minder woorden en daardoor meer ruimte voor de stilte tussen die woorden. Origineel is bijvoorbeeld het gedicht bij een foto van een vervallen stukje schoolgang, met een sterke bespiegeling over tijd en vergankelijkheid (al storen ook hier enkele geforceerde rijmen). Verrassend is ook het gedicht over de mysteries van de meisjestoiletten.
Wie zoekt, die vindt dus hier en daar wel een raak beeld of een bijzondere combinatie die even nazindert. Meer moet je van deze bundel niet verwachten. In zijn inleiding dekt samensteller Guido Spyns overigens zichzelf in: ‘Wat u hier voorgeschoteld wordt, beste lezer, is geen grote kunst, maar de spontane rijmelarij van jonge jongeren, het zwaarwichtig geworstel met taal en met zichzelf van oudere jongeren.’ Ik kan deze uitspraak alleen maar beamen.
Guido Spyns (sam.), Lekker vers!, De Vries-Brouwers Antwerpen, 2014, 95 p., ill. € 14,9. ISBN 9789059275713. Distributie: Arado
Oorspronkelijk verschenen in de Leeswelp 2014
deze pagina printen of opslaan