14+ - De
broerverhalen worden expliciet als autobiografisch gepresenteerd. Werken waarin
een auteur je meeneemt naar haar/zijn kinderjaren vormen een specifiek genre in
de literatuur, dat zijn wortels heeft in de romantische voorstelling van de
kindertijd. Deze periode wordt beschouwd als een verblijf in een paradijselijke
tuin.
De verhalen in Broere verstoren echter deze onkritische
en vlakke voorstelling van vroeger jaren. Ze zijn evenmin het omgekeerde, het
zijn geen teksten die zich expliciet en manifest verzetten tegen de romantische
voorstelling van de kindertijd als een tijd waar je met een tikkeltje of een
hele zakdoek nostalgie naar terug kijkt. Genegenheid, samenhorigheid,
ervaringen van triomf en van geluk zijn als een constante onderstroom van warmte voelbaar aanwezig in de
broerverhalen. De storingen en weerhaken kom je eerder terloops, of toevallig
tegen, in een bepaalde blik, in een dialoog, in de woordkeuze, zelfs in het
gebruik van een bepaald voornaamwoord waar je een ander zou verwachten.
De jongste van de zeven en de
auteur van de 31 verhalen is geen "boy that didn't want to grow up"
(Peter Barrie). De afstand tot een romantische kindertijdmemoire wordt vooral
door twee eigenschappen van Broere gecreëerd. Door ook aandacht te
besteden aan droevige of pijnlijke ervaringen, aan de perikelen van het
kindzijn en dan in de eerste plaats het "de jongste zijn", slaagt
Bart Moeyaert erin, een sentimentalisering van zijn ervaringen te verhinderen.
Door het onmiskenbare gegeven dat de herinneringen een literaire verwerking
ondergingen, zorgt de auteur voor een bredere relevantie van de opgetekende
memoires.
Bart Moeyaert: Broere, Querido,
Amsterdam 2017, 131 p. ill. ISBN 9789021407524. Distributie L&M Books
Oorspronkelijk
verschenen in De Leeswelp
U kunt de volledige tekst lezen in .
deze pagina printen of opslaan