Fenoglio toontinzicht in zijn eigen kunnen. Het moet gezegd: Web van inkt is ondanksde spanning en het verrassende eind inderdaad 'enigszins op hol geslagen'. Erzijn te veel woorden, te veel verschillende karakters en het verhaal staat teweinig op zichzelf. Zelfs met de lijst van personages achterin het boek duizelthet regelmatig. Zelfs als je Hart van inkt gelezen hebt voelt het nogalsof je zomaar middenin het verhaal valt. Een goede trilogie of cyclus zou uitdelen moeten bestaan die zowel afzonderlijk te lezen zijn als onderdeel vormenvan een overkoepelend avontuur. Zoals bv. geldt voor de Harry Potter boeken.Wellicht is het slotdeel wat minder verwarrend. Dan is immers het einde inzicht en zullen we weten of en hoe Meggie en haar dierbaren de 'wereld vaninkt' zullen verlaten en weer terug zullen keren naar 'onze' wereld.    CorneliaFunke: Web van inkt, Querido, Amsterdam 2012, 432 p. e-book. ISBN 9789045108094. Vertaling van Tintenblut door Hanneke Beneden en AbBertholet   Oorspronkelijkverschenen in De Leeswelp" />

Vanaf twaalf jaar

Cornelia Funke: Web van inkt

door Mirjam Noorduijn

12+ - Dit lang verwachte vervolg op Hart van inkt van de succesvolle Duitse schrijfster Cornelia Funke borduurt voort op het idee dat voorleeskunst fictieve karakters in onze werkelijke wereld kan doen belanden, terwijl levende wezens juist door het boek kunnen worden opgeslokt. "Proef ieder woord en alles komt tot leven", aldus Funke in Hart van inkt.
 
Fijnproevers, voorleeskunstenaars 'pur sang' en dus hoofdrolspelers zijn boekbinder Mo alias Tovertong en zijn dochter Meggie. Zij kunnen dankzij de kracht van het woord personages in en uit verhalen 'toveren'. Lastig is wel, doordat taal zo machtig is, dat zij weinig invloed hebben op hun keuze. Zo heeft Mo ooit de fout begaan zijn eigen vrouw Resa 'weg te lezen'. Maar, gelukkig keert zij na duizelingwekkende avonturen aan het eind van Hart van inkt weerom: het gezin wordt herenigd en trekt in bij Meggie's bibliofiele oudtante Elinor, een 'boekengekkin', voor wie een heerlijke rol was weggelegd als licht cynische commentator van het hele avontuur.
 
Dit gezinsgeluk is maar van korte duur. In Web van inkt betreden alle hoofdrolspelers (behalve Elinor die helaas lang niet zo'n interessante rol is toebedeeld als in het eerste boek) de prachtige en tegelijkertijd gruwelijke fantasiewereld van Fenoglio's 'boek in het boek': eerst de vuurvretende jongleur en oplichter Stofvinger, vervolgens zijn bewonderaar Farid (door Mo uit de verhalen van 'Duizend en een Nacht' gelezen) en de 13-jarige Meggie, die té nieuwsgierig was naar de wereld waar haar moeder zo'n lange tijd had gewoond, en tot slot volgen ook Mo en Resa en Basta en Mortola, de schurken uit deel een.
 
Wanneer Meggie en de anderen geleidelijk aan betrokken raken bij een bloedige machtsstrijd tussen twee vorsten word je meegesleurd in een spannend, meeslepend, pretentieloos avonturenverhaal, zoals alleen Funke ze schrijven kan. Beeldend, met sprookjesachtige 'Waternimfen', 'Blauwe feeën' en 'Witte vrouwen' als dienaressen van de dood. Sfeervol, met gedetailleerde landschapsbeschrijvingen van de 'wereld van inkt' die bestaat uit Ombra, het 'Woud zonder wegen', het rijk van 'de Spekvorst' en het rijk van Adderkop, de meest wrede heerser in 'de wereld van inkt'. En kleurrijk, met speelmannen, veenheksen en tal van andere nieuwe personages.
 
Maar Web van inkt biedt meer dan louter avontuur. Het verhaal speelt een fascinerend spel met de scheppingskracht van de schrijver. Voortdurend, bij monde van een vertwijfelde Fenoglio die constateert dat "dit verhaal op hol geslagen is", word je geconfronteerd met de vraag of het de schrijver is die zijn verhaal schrijft of dat het verhaal zichzelf schrijft. "Hoever reikt de wereld van Fenoglio", vraagt Meggie zich op een gegeven moment af, die door haar twijfel over de keuze in de 'wereld van inkt' te treden en de daaruit voortkomende gewetenswroeging naar haar ouders toe een veel volwaardiger personage is dan in Hart van inkt. <br /> 
Fenoglio toont inzicht in zijn eigen kunnen. Het moet gezegd: Web van inkt is ondanks de spanning en het verrassende eind inderdaad 'enigszins op hol geslagen'. Er zijn te veel woorden, te veel verschillende karakters en het verhaal staat te weinig op zichzelf. Zelfs met de lijst van personages achterin het boek duizelt het regelmatig. Zelfs als je Hart van inkt gelezen hebt voelt het nog alsof je zomaar middenin het verhaal valt. Een goede trilogie of cyclus zou uit delen moeten bestaan die zowel afzonderlijk te lezen zijn als onderdeel vormen van een overkoepelend avontuur. Zoals bv. geldt voor de Harry Potter boeken. Wellicht is het slotdeel wat minder verwarrend. Dan is immers het einde in zicht en zullen we weten of en hoe Meggie en haar dierbaren de 'wereld van inkt' zullen verlaten en weer terug zullen keren naar 'onze' wereld.  
 
Cornelia Funke: Web van inkt, Querido, Amsterdam 2012, 432 p. e-book. ISBN 9789045108094. Vertaling van Tintenblut door Hanneke Beneden en Ab Bertholet
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies



ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri